©Op 21 februari 2013 is de startbijeenkomst van het project Elk huis zijn verhaal
Om alvast in de stemming te komen, is hier tot die tijd elke dag een gedicht van een gerenommeerd auteur te lezen onder het motto:
Binnenkort elk huis zijn verhaal, maar nu eerst een gedicht.
Vandaag een gedicht van Han Hoekstra over een straat waar ik met veel plezier gewoond heb.
De kinderen uit de RozenstraatURL naar bron.
De kinderen uit de Rozenstraat
hebben altijd vuile handen,
ze hebben meestal een gat in hun mouw,
en ongepoetste tanden.
De kinderen uit de Rozenstraat
hebben altijd slordige haren,
ze hebben vaak een splinter in hun hand,
en builen, bulten en blaren.
De kinderen uit de Rozenstraat
lopen meest op blote voeten,
ze zijn de hele dag op straat,
alsof ze nooit eten moeten.
De kinderen uit de Rozenstraat
schijnen zich nooit te verschonen,
ze mogen alles wat ik niet mag.
'k Wou soms wel in de Rozenstraat wonen ...
©Han G. Hoekstra
Uit : Han G. Hoekstra, Het verloren schaap. J.M. Meulenhoff, Amsterdam 1947.
Deze Rozenstraat ken ik niet, wel een andere Rozenstraat.
BeantwoordenVerwijderenIn 1975 werkte ik in een winkel in Alphen aan den Rijn,en die had op de zolder van zijn ouderlijk huis een opslag.
Menig keer heb ik op die zolder spullen bij elkaar gezocht voor de verkoop.
Een heerlijk gedicht, vaak voorgelezen aan mijn kids.
BeantwoordenVerwijderenLeuk gedicht. Deed mij gelijk denken aan De Stampertjes uit "Pluk....".
BeantwoordenVerwijderenLeuk! En liep jij ook met ongepoetste tanden, slordige haren en met een gat in je mouw?
BeantwoordenVerwijderenEr was een speeltuin achter het huis, dus ook tanden door de lip en andere ongemakken.
Verwijderen