1 tekening, 5 huizen, ontelbare herinneringen; een gastblog

Enthousiast geworden door het project "Elk huis zijn verhaal" hebben 2 collega's hun herinneringen aan het ouderlijk huis opgeschreven. De bijdrage van collega Els is hier op 9 maart gepubliceerd.

De bijdrage van vandaag is afkomstig van Joke. Zij liet zich inspireren door een pentekening.



© J. Windhorst
Deze tekening is gemaakt door meneer J. Windhorst, voormalig directeur van de SNS bank in Woubrugge. In zijn vrije tijd tekende en schilderde hij. Ik vroeg hem of hij voor ons ook een tekening wilde maken, maar dan van vijf huizen die voor zo ons veel betekenen. 'Jazeker. Breng maar foto's en ik zal zien wat ik kan doen'.
En dit is het resultaat geworden.

Ik begin links bovenaan bij de Comriekade: mijn ouders, Leendert Dirk Rodenburg en Maria Adriana Roosemalen trouwden in 1951. Na eerst ingewoond te hebben bij de moeder van mijn vader gingen ze in dit huis wonen. Het was een rijtje van vier huizen. In het eerste huis woonde de fam. G. van Oostende, in het tweede huis woonden mijn ouders, het derde huis stond leeg en in het vierde huis woonde de fam. B. Kinkel. De ouders van mijn vader, Cornelis Rodenburg en zijn vrouw Johanna van Berkel hebben in hetzelfde huis gewoond. De broer van mijn vader, Koos Rodenburg, is in 1933 in het huis geboren. Onze vader en moeder hebben bijna twaalf jaar in dit huis gewoond. In 1962 werd het huis onbewoonbaar verklaard, dus er moest verhuisd worden. Gelukkig werden er op dat moment nieuwe huizen gebouwd in Woubrugge en zo kregen ze een heel nieuw huis met een douche in de H. de Boerstraat. Met vijf kinderen was dat een grote verbetering. Moeder was erg blij met het nieuwe huis. Alleen het verhuizen, daar zag ze tegenop. Alle herinneringen achterlaten, dat was iets te veel. Op het moment dat iedereen klaar stond, zei moeder heel kordaat: "Gaan jullie maar. Ik ga niet mee." Wij kinderen begonnen te huilen, want moeder achterlaten dat kon toch niet. Pa pakte de handkar met de laatste spullen en zei:"Ga maar met mij mee. Mama komt later wel" En voordat het avond was, stond moeder in haar nieuwe keuken voor ons te koken.
Van de verhuizing zelf weet ik niet zo veel. Alleen dat het erg koud was. Het was januari 1963. Er waren nog geen straten en wegen. Die kwamen pas in het voorjaar toen het ijs weg was. Zo verhuisden we naar de H. de Boerstraat nummer 28. Dit is het tweede huis links op de foto.
Met veel plezier heb ik in de H.de Boerstraat gewoond. Er woonden in die tijd totaal 100 kinderen in de straat, dus er was altijd wel iemand om mee te spelen. Na de lagere school gingen mijn oudere broers één voor één naar Leiden naar school op de fiets. Ik ging als hekkensluiter naar Alphen aan den Rijn naar de Christelijke Nijverheidsschool. In 1975 trouwde mijn oudste broer en daarna liep het huis leeg. De kinderen gingen elders wonen, maar kwamen altijd graag terug op "honk". Mijn vader heeft 30 jaar in het huis gewoond en mijn moeder 47 jaar.

In 1944 trouwde Willem Hoogervegt, zoon van Arie Hoogervegt en Aaltje Koetsier, met Mina Anna Wit, dochter van Gerrit Wit en Cornelia Hoogenes. Omdat het toen nog oorlogstijd was en er woningnood heerste, trokken ze bij de moeder van de bruid in. Het huis stond aan de Vrouwgeestweg nummer 40. Een rijtje van drie huizen: in het eerste huis woonde de weduwe Wit, in het tweede huis de fam. R. Roosemalen en in het derde huis de fam. C. Rodenburg. Het toeval wil dat de beide buren van de fam. Wit familie zijn van mijn ouders.
In 1959 is de familie Hoogervegt verhuisd naar Alphen aan den Rijn, Oudshoornseweg 152. Een kleine woning in een rijtje van vier, waarin ze met z'n negenen woonden. Mijn man was toen 2 jaar oud. Een paar jaar later kwam het eerste huis van het rijtje leeg, nl. het huis van de fam. v. Wieringen. De ouders van mijn man kregen de kans om te verhuizen naar de Oudshoornseweg 150. Dit huis was veel groter dan het eerste huis. Het moest verbouwd worden, dus het werd gestript en opnieuw ingedeeld. Zo werden er boven 5 slaapkamers gemaakt. In de huiskamer was een grote inloopkast waarin alle levensmiddelen werden bewaard. Later stond hier ook een grote koelkast. De kast werd door het gezin het "spookravijn"genoemd ,omdat altijd onverwachts de deur openging. Waar dit door kwam is altijd een raadsel gebleven... De voorkamer was vroeger een winkeltje. Wanneer het gebouwd is, weet ik niet. In 1999 zijn de ouders van mijn man verhuisd naar Langewerk in Alphen aan den Rijn. Het oude huis is afgebroken en er staan nu twee grote huizen op die plaats.

Het middelste huis op de tekening is ons huis waar we nu nog steeds met veel plezier in wonen. Het is in 1982 gebouwd door de Firma Vink en Veenman en in april 1983 zijn wij er gaan wonen.
Voordat deze wijk is gebouwd was het allemaal weiland, eigendom van de fam. Verboom.
Dit jaar wonen we alweer 30 jaar in dit huis. Er zijn twee leuke jongens in geboren en ze hebben het ouderlijk huis ook alweer verlaten. De oudste is het dorp trouw gebleven, de jongste is verhuisd naar Alphen aan den Rijn.
© J. Hoogervegt

Straks een verhaal, maar nu eerst een gedicht over de Ridderbuurt

ccMartijn v.d.S.

Op internet is al veel informatie beschikbaar over de Ridderbuurt.
Daar komt nog meer bij als een van de bewoners van de Ridderbuurt deel neemt aan het project Elk huis zijn verhaal.
In afwachting daarvan alvast een gedicht. Het is afkomstig uit het al eerder genoemde boekje De Ridderbuurt van voor- tot achterend (ISBN 9789090224440-4)

Ode aan de Ridderbuurt
Goeie ouwe Ridderbuurt,
daar waar ik ben geboren.
Wat ben ik blij
iets van je te horen.

Goeie ouwe Ridderbuurt,
met zijn huidige bewoners,
die ons even
oude tijden laten herbeleven.

Goeie ouwe Ridderbuurt,
met z'n fietsenmaker en de bakker
en 1 telefoon!!

Goeie ouwe Ridderbuurt,
met je vriendschap en je roddels
Je saamhorigheid, verboden liefdes,
je vele onderduikers, de Peperbus,
Draaibrug en de Ka.

Goeie ouwe Ridderbuurt,
wat lig je me nog na......!
© Mien van der Weijden -Straathof (2005)

De Ridderbuurt van voor- tot achterend.

Kaboutertuin in de Ridderbuurt (via Google street view.)

De Ridderbuurt was ooit een dijk door een plassengebied.
De plas aan de noordkant van de Ridderbuurt werd drooggelegd tussen 1736-1744 en werd Vierambachtspolder.
's Lands Welvaren was een van de eerst gebouwde boerderijen in deze polder. Tot omstreeks 1815 was het tevens een herberg en uitspanning.
Het poldergedeelte ten zuiden van de Ridderbuurt, richting Alphen aan den Rijn, werd nog enige tijd apart beheerd en kwam daarna bij de Ridderbuurt.

De geschiedenis van deze bijzondere straat en haar bewoners wordt beschreven in het in 2007 verschenen boekje De Ridderbuurt : van voor- tot achterend
Het is nog steeds verkrijgbaar.
Al bladerend ontdekte ik dat er ook een website is.
Boek en website vullen elkaar prachtig aan.

Vermoedelijk neemt een van de bewoners van de Ridderbuurt deel aan het project
Elk huis zijn verhaal.
Ik ben benieuwd naar het resultaat.

Van Boskoop naar Alphen en weer terug: een gastblog

Enthousiast geworden door het project "Elk huis zijn verhaal" hebben 2 collega's hun herinneringen aan het ouderlijk huis opgeschreven.
Het zijn heel persoonlijke verhalen geworden, die de moeite waard zijn om te delen. Misschien kunnen ze in de toekomst gebruikt worden om het project levend te houden of er een vervolg aan te geven.
Vooruitlopend daarop heb ik toestemming gevraagd (en gekregen) om ze op mijn blog te mogen publiceren.
Vandaag de bijdrage van gastblogger Els.
Een pentekening van het huis waarover ze schrijft, is te bewonderen op pag. 73 van het boek Met pen getekend van A. van Triest.




Van Boskoop naar Alphen en weer terug.

Toen ik 11 jaar was verhuisden we van Boskoop naar Alphen aan den Rijn en dat heeft me heel wat tranen gekost. In Boskoop woonden we in een levendige straat, waar op zomeravonden iedereen buiten was. Mijn grote broers speelden met hun bandje als een soort voorlopers van The Beatles op het platte dak van de overburen, wij kinderen deden verstoppertje en busjetrap. En lag je eenmaal in je bed dan hoorde je de volwassenen geruststellend buiten met elkaar kletsen. In Alphen betrokken we een van de drie brugwachterswoningen aan een toentertijd zeer landelijk weggetje: de Westgouweweg in Gouwsluis.
Het was een fijn huis, gebouwd in de dertiger jaren, maar wat was het er stil en wat had ik een heimwee naar die gezellige straat in Boskoop.
Voor mijn vader was het fijn, hij kon lopend naar zijn werk. Hij was weliswaar geen brugwachter, maar gaarder in het kantoortje (inmiddels omgebouwd tot woonhuis), dat zich op zo’n 100 meter van ons huis bevond. Schepen, die richting Gouda voeren, moesten daar in de jaren 60 nog aanleggen en tol betalen. Als kind dacht ik dan ook altijd dat het beroep van mijn vader tollenaar was.
Langzamerhand wende ik daar in Gouwsluis en Alphen was eigenlijk om te wonen zo gek nog niet. Er waren middelbare scholen, er was een bibliotheek en voor de deur het zwembad ofwel de Gouwe. Toen mijn ouders zeven jaar later weer terug naar Boskoop verhuisden ging ik mee met pijn in mijn hart en nu met heimwee naar Alphen.
Ik woon nog steeds in Boskoop, maar ach binnen een jaar weer in gemeente Alphen aan den Rijn.

© tekst en foto:E. Bouthoorn

De trasbuurt in Alphen aan den Rijn

villa Tras(gebouwd op de fundamenten van de trasmolen) via Google streetview

Tras was in het midden van de 18e eeuw een veelgevraagde bouwstof. Steeds meer houten huizen werden vervangen door stenen huizen. Tras was een soort metselspecie, bestaande uit gemalen tufsteen gemengd met vette kalk en kan beschouwd worden als de voorloper van het huidige cement.
De inmiddels gesloopte Alphense trasmolen de Eendracht (in de Raadhuisstraat) werd aanvankelijk als houtzaagmolen gebouwd (in 1645). Om aan de vraag naar tras te voldoen werd deze in 1742 omgebouwd tot trasmolen.
In 1912 werd de molen aangekocht door de Oudshoornse industrieel J.W.O. Clant van de N.V. Schelp-kalkbranderij v/h J.W. Clint. De heer Clant startte hier een kalkblusserij. De omgeving van dit complex wordt door (heel) oude Alphenaren nog steeds de Trasbuurt genoemd.

Bovenstaande informatie is te vinden in Op pad in... Rijnstroom en Beerendrecht
In dit vlot geschreven boek wordt samen met de plaatselijke historicus Jan van Zwieten teruggekeken op de historie van Alphen.

En om verwarring te voorkomen:
Trasmolen de Eendracht is een andere molen dan korenmolen de Eendracht aan de Gouwsluisseweg 46