Op de Alphense zaterdagmarkt staat een aardappelhandelaar, die naast de prijs van zijn piepers ook een steeds wisselend citaat op zijn mededelingenbord schrijft. Zo las ik deze week:
Een goede vriend zie je niet,
hij staat achter je
Er zijn wel meer creatieve aardappelhandelaren. Zo heeft een handelaar in Delft op de zijgevel van zijn pand een trompe l'œil van de Aardappeleters laten schilderen.
Tijdens een uitstapje naar Antwerpen werd o.a. een bezoek gebracht aan de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience
Op de muren van deze bibliotheek was een citaat afgebeeld uit Geschiedenis mijner jeugd van Hendrik Conscience
Het boek zelf is vrijwel onleesbaar voor hedendaagse lezers, maar de lichte ironie in het citaat, sprak me wel aan:
“Ik mijmerde van schitterende wapenfeiten en van oorlogsroem: soms zag ik mij zelven in tegenwoordigheid des vijands op het oogenblik van den aanval; ik hief het zwaard in de hoogte en, mij vooruitwerpende, riep ik al mijne makkers tot heldenmoed op. Dank aan mijne onversaagdheid, en bovenal aan mijne welsprekendheid, werd de vijand geslagen, en iedereen in het Belgisch leger bewonderde den zwakken jongen, die zooveel manhaftigheid had getoond.”
In de bundel Een handige dromer van A.L. Snijders las ik een ZKV over de dichter Fred Papenhoven
Nieuwsgierig geworden ging ik op zoek naar werk van hem.
Ter gelegenheid van het uitstapje naar Antwerpen koos ik uit de bundel De rode soldatenvis twee gedichten over Antwerpse fenomenen, die we niet bezocht hebben.
Allereerst het titelgedicht:
ANTWERPEN ZOO
Uit veiligheid kunnen wij geen
ballonnen in het park toelaten.
Van welke kleur ook.
Kijk vooral naar:
(Regardez surtout)
De Rode Soldatenvis
(Poisson - Soldat Rouge).
Dank voor u begrip.
Maar uiteraard mag een eerbetoon aan de vogeltjesmarkt niet ontbreken:
VOGELGEK
Dolgedraaide vogelfreaks hebben geen respect
voor de groenling, putter, sijs, keep, goudvink,
kip & duif - alsmede de beflijster.
Wat een stelletje kroeskoppelikanen
die de vogeltjesmarkt terug willen brengen
tot piepende autoremmen.
Waar anders waait op zondagmorgen het aroma
van gegrilde kip (met een schoon poeperke)?
Wel moeten blinden vanwege de drukte
op de markt flink met hun stokken zwaaien.
Bij het samenstellen van blogberichten ben ik steeds weer verrast door de luxe, die internet biedt:
- Gedichten of citaten hoeven niet meer overgetypt te worden met alle voordelen van dien. Een link naar een URL, waar de tekst te vinden is, volstaat. Bovendien leg je hiermee de verantwoordelijkheid m.b.t. het copyright van het origineel voor een deel elders. Door de vluchtigheid van teksten op internet word je helaas wel regelmatig geconfronteerd met een link, die na verloop van tijd dood blijkt te zijn.
- Wanneer je twijfelt over de letterlijke tekst van een fragment, kun je m.b.v. het fenomeen "inkijkexemplaar" meteen e.e.a. verifieren. Dit scheelt niet alleen tijd, maar het voorkomt ook, dat je een boek moet aanvragen, uitsluitend t.b.v. een korte check.
- Doordat teksten digitaal beschikbaar zijn, kunnen ook langere teksten moeiteloos onder de aandacht gebracht worden. Dit verruimt de keuzemogelijkheden voor een gemakzuchtige cq. drukbezette blogger. :-)
Behalve via internet is er nog een verrassende manier om tekstfragmenten te achterhalen:
Jaren geleden was er een vraag naar een kort verhaal waarin een recept voorkwam voor het bereiden van cavia.
Omdat via catalogus of internet destijds niet te achterhalen viel in welke bundel van Midas Dekkers het betreffende verhaal voorkwam, bleef er niets anders over dan op goed geluk alle in de bibliotheek aanwezige bundels door te bladeren. Op dat moment overigens zonder resultaat.
Toen onlangs bleek, dat iemand alle bundels van Midas als eBook op de Ipad heeft, was het verhaal in een mum van tijd getraceerd.
Voor wie benieuwd is naar meer recepten, inclusief bereiding door Midas:
Als toetje tenslotte een gedicht van een andere dierenkenner:
MENS EN MELODIE
de natuur is prachtig, zeker,
met haar mooie groene bomen, haar mooie gekleurde bloemen
en haar vele, vele vogels met hun keur van geluiden -
toch:
geef mij de mens maar,
het enige dier in de schepping
dat zijn soortgenoten verslindt
en tussen twee maaltijden door
een plaatje opzet van Joseph Haydn
Cees Buddingh'
'Gedichten 1936-1970', De Bezige Bij, Amsterdam, 1979
Het blad Filosofie besteedde enige jaren geleden aandacht aan de dichtbundel Want uiteindelijk is alles zin.
Een heel bijzondere, tweetalige bloemlezing met o.a. een gedicht van René Char voor Martin Heidegger:
De herfst gaat vlugger,
vooruit, achteruit,
dan de hark van de tuinman.
De herfst stort zich niet
op het hart dat de tak
met zijn schaduw opeist
Vert. uit het Frans door Jacques De Visscher
Ook bevat het boek een gedicht van Paul Celan over de Heideggerhut in Todtnauberg.
Doorgaans neem ik een gedicht als onderwerp van mijn blog. Lekker makkelijk om op een compacte manier een indruk te geven van het werk van een auteur.
Mijn voorliefde voor korte teksten heeft vooral te maken met een chronisch tijdgebrek. Er is zoveel interessants te lezen, dat er voortdurend keuzes gemaakt moeten worden.
Wat dat betreft sta ik niet alleen.
Kort lijkt helemaal in de mode te zijn, gezien de opmars van twittergedichten, blogs van exact 100 woorden enz.
Na een oproep door Maria Foerier om twittergedichten in te sturen, was A.L. Snijders de eerste die reageerde:
ik heb het idee dat een modern dier uit het bos
treedt en me bij de keel pakt en dat ik voor ik sterf
nog net begrijp dat het de twitteraar is.
Snijders heeft zich al sinds 1992 toegelegd op het ZKV (Zeer Kort Verhaal) en ik heb genoten van de bundel Een handige dromer
Het is als het oppeuzelen van een schaaltje nootjes: bij elk nootje denk je "lekker". Zodra je het volgende in je mond stopt, denk je hetzelfde en het vorige is volledig vergeten. Ophouden, voordat het schaaltje leeg is, is erg lastig.
Van zijn nieuwste bundel Brandnetels en verkeersborden is helaas nog geen inkijkexemplaar beschikbaar, maar op de site Moorsmagazine is alvast een ZKV te lezen.
Vanwege de herdenking van het Ridderhofdrama op Tweede Paasdag een nogal cynisch Paasgedicht:
Gekleurde eierdoppen op het bord
de lege schalen onverkort
als tekenen van feest en vreugde.
De maretak, het kruis, het leed
dat toen geschiedde
moest een nieuwe toekomst bieden.
Een toekomst in geloof en diep vertrouwen
waarop de mensheid echt kon bouwen,
bouwen aan gerechtigheid en vrede
geldt dit dan ook nog voor het heden?
Pasen, een feest van menselijk genot
geworden tot een lege dop. Henk Banis
cc Tie Guy II
Onderstaand gedicht geeft perfect het lentegevoel weer. Ik las het enkele jaren geleden in een huis aan huis blaadje. Helaas weet ik niet meer in welk blad en wanneer.
Via Google vond ik twee treffers op de naam van de auteur.
Een interview en een verwijzing naar een boek
Het is niet duidelijk of het om dezelfde persoon gaat als de auteur van het gedicht.
Tuinvrouw
Als het winter wordt
snoei ik mijn dromen
op bruikbare lengte
met elfenverstand tot kaboutermaat
Weg het weerbarstige wilde
het wulpse weelderige
en woest woekerende
Wat overblijft is standaard
orde en regelmaat
kastklaar gepakt met een smaak van kamfer
doe ik de luiken dicht
maar hoe sterk is de lente
de geur van hamamelis
de kleur zonder kleur
van helleborus en vrouwenmantel
ik barst uit mijn knoppen
en word opnieuw geboren
met dromen zoeter dan ooit tevoren
Niet te verteren
hoogstens te genieten.
Wat een leven
cc Tie Guy II