zaterdag 13 april 2013

Nieuwe buren; een gastblog

In de gastblogs van Els en Joke werden de herinneringen aan hun ouderlijk huis beschreven.
De gastblogger van vandaag haalt herinneringen op aan de eerste ontmoeting met de nieuwe bewoners van huize Woellust, de vroegere directeurswoning van dakpannenfabriek van Oordt.De villa is vernoemd naar de vroegere buitenplaats Woellust



cc Groene Hart Archieven

Mijn vader werkte bij dakpannenfabriek van Oordt als stoker en kolenlosser, maar ook als pannenperser. Omdat we een groot gezin hadden, reed pa wel eens een extra ritje bij firma H. van der Meent te Alphen a/d Rijn. Vaak was dat op een zaterdag en omdat het een lange rit was, mocht er een van de kinderen mee.
Dit keer was ik aan de beurt. Ik zat voor in die grote vrachtwagen en keek mijn ogen uit.
Als ik zo naast mijn vader in de cabine zat, wilde ik natuurlijk ook vrachtwagenchauffeur worden.
Draaien aan het grote stuur en schakelen: in gedachten zag ik het al helemaal voor me.

Zo gingen pa en ik op een dag naar Goor om een vracht dakpannen te bezorgen bij de firma Jalink. Op de terugweg gingen we in Delden een uitsmijter eten en iets drinken.
Daarna reden we richting Utrecht om een familie op te halen.
Ik hoorde van pa, dat dit de familie was, die in het grote huis bij 's Molenaarsbrug ging wonen.
"Goh, dat is vlak bij ons. Misschien hebben ze wel kinderen, dan kunnen we samen spelen."

Na een paar uur rijden kwamen we bij het adres aan.
De vrachtwagen werd met de meubels volgeladen. "Wat hebben die mensen veel spullen zeg." Maar alles paste in de laadbak.
Er waren vier kinderen, drie meisjes en een jongen. De jongen was net zo oud als ik en we kletsten wat af.
Toen alles op de vrachtwagen stond, gingen we weer terug naar Alphen aan den Rijn.
Mijn vader kroop achter het stuur, met naast hem de bijrijder. Wij kinderen zaten tussen de spullen in de open laadbak onder het dekzeil.
Meneer en mevrouw reden met hun eigen volgepakte auto achter ons aan.

De terugrit was veel te kort. Er was zo veel te vertellen over de nieuwe buurt, de nieuwe school en het nieuwe huis.Inmiddels waren de namen van de kinderen bekend: Anke,Gerhard en de tweeling Willemien en Constance.

In Alphen aangekomen werd de vrachtwagen gelost. Alles ging het huis in.
Zo kwam de familie Nauta in huize "Woellust" wonen. De heer Nauta was de nieuwe directeur van dakpannenfabriek Van Oordt.

Vaak speelde ik bij Gerhard met zijn "Thunderbirds", een verzameling waarvan ik alleen kon dromen.

© R. Hoogervegt.










5 opmerkingen:

  1. Wat een leuk verhaal! Zo onder het dekzeil reizen in een open laadbak ... Dat waren nog een tijden!
    Groetjes,
    Connie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk verhaal! De blog van Anemoon krijgt steeds meer gasten!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo,
    Het lukt mij niet om te reageren.
    Leuk verhaal. Toen kon dat nog . Nu kan je het niet voorstellen dat een directeur op die manier gaat verhuizen.
    Een mooie foto.
    Heb ik “geleend”en op je ben een echte A……… gezet.
    Dank je wel voor het met ons te willen delen.
    m.vr.gr. Ria de Leeuw.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik zou graag met je in contact komen..
    Ben een stamboom aan het maken en jou moeder is dus een tante van mijn vader Cor. Misschien kun je mij mailen? manuela73@ziggo.nl dan kan ik het nog completer maken. Haar foto ontbreekt en niemand heeft er 1 voor mij.. Al vast bedankt !

    BeantwoordenVerwijderen