Door Ellenoor werd ik attent gemaakt op Vrij lezen.
Een filmpje met de degelijkheid van gewapend beton.
Dat de pijnlijke spagaat tussen oppervlakkigheid en degelijkheid niet persé noodzakelijk is, bewijst Emily Dickinson in haar gedicht Hoop. Een prachtige combinatie van luchtigheid en diepgang.
Hoop
'Hoop' is het ding met veren
Dat neerstrijkt in de ziel
En het lied zonder woorden zingt
En niet ophoudt - nooit meer -
En het zoetst is gehoord in de harde Wind
En heftig moet zijn de storm
Die het vogeltje beschamen kon
Dat zo velen warm heeft weten te houden
'k Heb het gehoord in het kilste land
En op de vreemdste zee
Maar nooit, in uiterste nood,
Vroeg het een kruimeltje - van mij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten