Op 21 februari 2013 is de startbijeenkomst van het project Elk huis zijn verhaal
Om alvast in de stemming te komen, is hier tot die tijd elke dag een gedicht van een gerenommeerd auteur te lezen onder het motto:
Binnenkort elk huis zijn verhaal, maar nu eerst een gedicht.
Vandaag een gedicht van de Britse dichter Philip Gross in een werkvertaling van Tsead Bruinja. Philip Gross is in Nederland vooral bekend door een roman voor jongeren Het lied van Gail & Fludd
Het Lied van het Huis
Wie zal deze kamers innemen, wie zal de as in mijn haard bijeen harken
zei het huis, wie kan mij opvullen?
Ik, zei de tong van de vlam, ik zal je bijschaven.
Nee, zei het huis, jouw soort liefde zal me afmaken.
Ik, zei de wind, je hoeft maar een dakpannetje
los te laten, ik zal je eens goed luchten,
ik zal je herinneringen weg blazen. Nee, zei het huis
jij zou me louter met gedachten aan jou achterlaten.
Ik, zei de regen, ik zal je strelen, huid op huid,
Ik zal je trakteren op een grijs boeket
van schimmel in elke kamer, ik zal wenen bij elke scheur.
Nee, zei het huis, jij zou mijn kracht weg laten sijpelen.
Ik, zei de aarde, ik heb gewacht, gewacht, je verleid.
met zwaartekracht, een liefde waar als lood,
laat los en laat me je vasthouden. Nee, zei het huis,
niemand staat lachend op van jouw bed.
En toen liep de leegte naar binnen, zonder een woord,
en daarna kwamen wij er wonen, liefste, jij en ik.
Er is een plek in ons die we niet kunnen houden
of krijgen: ramen zonder gordijnen, gehamsterde luchten.
© Philip Gross in een werkvertaling van :© Tsead Bruinja
URL naar bron.
©Conny Vis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten